“اگر مشکلات برایم پیش نمی‌آمد، هرگز افغانستان را ترک نمی‌کردم. وطنم را دوست دارم اما مخالفان عقایدم نگذاشتند تا در کشورم زندگی کنم و به اهدافی که داشتم برسم؛ برای حفظ جانم مجبور به ترک کشورم شدم.” این جملات را عبدالحمید بارکزی “54 ساله” با صدایی مملو از غم و اندوه بیان کرد. عبدالحمید بارکزی فعال اجتماعی و نویسنده افغان از سه سال بدین‌سو پناهنده آلمان است. او همراه با یک پناهجوی افغان دیگر در اتاقی کوچک در طبقه پنجم یکی از کمپ‌های پناهجویان در شهر برلین زندگی می‌کند.
این نویسنده افغان در طول 54 سال از عمرش زندگی پرفراز و نشیبی را سپری کرده است. از زندانی شدن در بزرگترین زندان کابل در دوران حکومت کمونیستی ببرک کارمل و نجات یافتن از زنده به گور شدن در دوران حکومت نور محمد تره‌کی گرفته تا اختطاف توسط جنگجویان طالبان، همه بهایی است که وی برای خدمات انسان دوستانه و همچنان تفکر لیبرالیستی‌اش پرداخته است.
بارکزی در سال 2013 پس از آنکه به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش از سوی گروه طالبان تهدید به مرگ شد، مجبور به ترک افغانستان شد و از آن زمان تاکنون در برلین زندگی می‌کند. بارکزی می‌گوید که یکبار توسط جنگجویان طالبان اختطاف شده و پس از پرداخت مقدار هنگفتی پول به طالبان، از چنگ این گروه خود را رها نموده است.
فعالیت‌های فرهنگی
عبدالحمید بارکزی 18 ساله بود که شروع به نشر یک مجله نمود. این مجله تحت عنوان “د میوند ږغ” به طور سری به نشر می‌رسید و هدف از نشر این مجله نیز محکوم کردن اشغال افغانستان توسط شوروی سابق و مبارزه علیه نظام‌های کمونیستی دست نشانده شوروی بود. عبدالحمید بارکزی می‌گوید: “این مجله را با هزینه شخصی خودم به چاپ می‌رساندم و برای اینکه توسط حکومت وقت شناسایی نشوم مجبور بودم تمامی مطالب را با نام مستعار نشر نمایم.”
وی همچنان پس از آنکه طالبان در ماه مارچ سال 2001 بودای بامیان، از جمله بزرگترین مجسمه‌های بودا در جهان که شامل لیست میراث‌های جهانی سازمان یونسکو نیز بود را تخریب کرد، علیه این کار طالبان دست به پخش و نشر شب‌نامه زده و این عملکرد طالبان را محکوم نمود.
حمید بارکزی در طول عمر نویسندگی‌اش موفق به تالیف 20 عنوان کتاب شده است که 15 عنوان از این کتاب‌ها در افغانستان و متباقی در آلمان نگاشته شده‌اند. وی یک نسخه از تمامی کتاب‌های چاپ شده‌اش را با خود از افغانستان آورده و آنها را مانند گنجی در بین یک صندوق نگه داشته است.
فرار از مرگ!
هنگامی که عبدالحمید بارکزی از گذشته‌اش حرف می‌زد، چشمانش بدون حرکت به جلو دوخته شده بود و انگشتان پاهایش نیز می‌لرزید. همه اینها نشانگر این بود که وی چه روزهای دشواری را پشت سر گذشتانده است.
مبارزات این نویسنده افغان علیه شوروی سابق و همچنان حکومت‌های کمونیستی وقت، باعث شد تا وی چندین بار زندانی گردد. در آن زمان مخالفین سیاسی نظام، بازداشت یا تیرباران و یا هم زنده به گور می‌شدند. عبدالحمید بارکزی نیز در دوران حکومت نور محمد تره کی “1978- 1979” بازداشت گردید.
او می‌گوید یک روز پس از بازداشت شدنش از زندان پلچرخی کابل همراه با یک گروه دیگر از زندانیان به مکانی انتقال داده شد که در آنجا گورهای دسته جمعی از قبل کنده شده وجود داشت. همه زندانیان توسط سربازان در این گورها انداخته شدند. به گفته بارکزی در آنزمان رسم بود که پس از اینکه همه زندانیان در گور می‌رفتند، از چهار گوشه گورستان یک نفر را زنده بیرون می‌کردند و متباقی را زنده مدفون خاک می‌نمودند. عبدالحمید بارکزی نیز با خوش‌شانسی در جمع همین افراد بود که زنده از گور بیرون آورده شد.
در دوران حاکمیت طالبان نیز عبدالحمید بارکزی یکبار اختطاف گردیده و در بدل پول دوباره رها گردید. وی می‌گوید:”طالبان اگر هویت اصلی من را شناسایی می‌توانستند و می‌فهمیدند که من همان کسی هستم که علیه طالبان شب‌نامه پخش می‌کنم، هرگز مرا زنده رها نمی کردند.”
زندگی در آلمان و اهداف آینده
عبدالحمید بارکزی می‌گوید که آلمان کشور زیبایی است و زیباتر از آن اینکه اینجا همه با هر عقیده یی به صورت آزاد و بدون ترس زندگی می‌کنند. او می‌گوید: “در آلمان دولت و ملت پایبند به قانون هستند و این چیزی است که آلمان را به کشور محبوب دنیا تبدیل کرده است.”
وی می‌گوید که برای دست یافتن به آزادی و مبارزه علیه ظلم و ستم، بهای سنگی داده است و می‌خواهد در آینده به مبارزاتش برای دست یافتن به یک دنیای آزاد ادامه دهد. از دیگر اهداف این نویسنده افغان نشر تمامی 20 عنوان کتابش، به زبان آلمانی است.
