تعدادی از مهاجرین از علاقه شدید آلمانی ها در کار داوطلبانه حیرت زده شده اند. این رضاکاران پولی دریافت نمی کنند اما بخش بزرگی از وقت فراغت شان را صرف کمک رسانی به پناهجویان تازه رسیده به آلمان می نمایند تا این پناهجویان قدم های نخست شان را در آلمان بدرستی بگذارند. در منطقه شتگلیتز-تسلیندورف برلین نیز تعدادی زیادی از این رضاکاران وجود دارند. خانم یولیانی میتس با این سوال که این رضاکاران چه کسانی هستند و چرا این کار را می کنند، به سراغ چند رضاکار در منطقه رفته است.
با بنیامین دویرفل از طریق فیسبوک قرار گذاشتم. در تسیلندروف، نزدیک کلیسای پاول که مادر بنیامین کشیش آن است. “در حقیقت من نیز تازه برلین آمده ام! دونیم سال قبل من در سویس زندگی می کردم.”
بنیامین دویرفل – ۱۶ ساله
بنیامین می داند که آمدن به یک کشور بیگانه با زبان بیگانه چه احساسی به انسان می دهد. در سال ۲۰۰۷ خانوادۀ وی به دلایل شغلی در یک قریۀ کوچک فرانسوی زبان در نزدیک ژنو در سویس اسباب کشی کرد. بنیامین می گوید: “در ششمین زاد روزم نخستین روز مکتبم بود. من یک کیک با خود بردم که همه خوشحال شدند اما در این روز نتوانستم منظورم را برسانم. بعدها فرانسوی آموختم که روند آموختن زبان گاه گاهی خیلی دشوار بود.” اولین تماس او با پناهنده ها در آستانۀ کریسمس ۲۰۱۴ بود. او در آن زمان پدر و مادر خود را راضی کرده بود که بعد از عبادت به پناگاه اضطراری سالن ورزشی اِف اُو بروند. “ما در آنجا بیشتر از سه ساعت با مردم حرف زدیم و درست در همان شام نخست دوستی ها شکل گرفت.” این آغاز ابتکار در عرصۀ پناهندگان در منطقۀ داهلم در اجتماع پاولوس بود که توسط خانوادۀ دویرفل به وجود آمد. در “گیمنازیوم دروستی-هیولسهوف” بنیامین همراه با چند تن از هم کلاسان خود “مجمع عامۀ خوشامدید” را بنیاد گذاشتند. آنها یک بار در ماه با پناهنده ها غذا می پزند. آنها به طور منظم شب های فیلم با موضوع فرار و مهاجرت برگزار می کنند، چون بنیامین کمبود اطلاعات را دلیل اصلی ترس و پیش داوری ها می داند. “اگر یکبار کسی این تجربه را کند که یک انسان نو رسیده در جامعه را خوشحال بسازد، از این تجربه خیلی انرژی مثبت می گیرد. “
Dieser Beitrag ist auch verfügbar auf: Deutsch (German) العربية (Arabic)
