از جنگ و ناامنی‌ها فرار کردند تا چند صباحی را در امنیت زندگی کنند؛ اما گویا آرامش اینجا نیز انتظارشان را نمی‌کشد.انسان های خسته از جنگ اکنون در آلمان نیز باید برای حق پناهندگی‌شان مبارزه کنند؛ مبارزه‌ای که بی‌پایان به نظر می‌رسد.
این مبارزان، پناهجویان افغان می‌باشند و آن چیزی که این پناهجویان و حامیان آلمانی‌شان با برگزاری تظاهرات‌ها و گردهمایی‌های اعتراضی برای بدست آوردنش مبارزه می‌کنند؛ توقف اخراج اجباری به افغانستان جنگ زده و به دست آوردن حق اقامت در آلمان است. اما با وجود تمام این اعتراضات دولت آلمان فدرال همچنان به روند اخراج گروهی پناهجویان افغان ادامه می دهد.
از دسامبر ۲۰۱۶ تاکنون ۱۰ هواپیمای حامل پناهجویان افغان، آلمان را به مقصد کابل ترک کرده است. مجموع پناهجویان اخراجی تاکنون به ۱۸۸ تن رسیده است. اگرچه ادعا بر این است که تمامی پناهجویان اخراجی به افغانستان، افراد خطرناک به امنیت آلمان و مجرمان استند اما حقیقت امر این است که در میان افراد اخراج شده، بودند کسانی که طی سالها زندگی در آلمان خود را با جامعه این کشور به خوبی وفق داده بودند و برای خود آینده‌ای در این کشور متصور شده بودند. اما دولت آلمان این تصور را با اخراج این پناهجویان از آنها به یغما برد.
هیچ مکانی در افغانستان امن نیست!
کوه‌پایه‌های هندوکش در این اواخر هر روز با انفجار و انتحار به لرزه در می‌آید و هر روز در جای جای آن ده‌ها تن مردمان بیگناه جان‌های خود را از دست می‌دهند. طبق گزارش سالانه هیئت معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان، آمار تلفات غیر نظامیان در حملات تروریستی و حملات انتحاری افزایش قابل ملاحظه یافته است. طبق این گزارش در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۲۳۰۰ تن در نتیجه این حملات کشته و یا زخمی شده اند. همچنان طبق گزارش گروه حفاظت از غیرنظامیان در افغانستان، فقط در ماه جنوری سال جاری میلادی ۵۹۲ تن کشته و زخمی شده‌اند.
این آمار خود بیانگر وضعیت بد امنیتی در افغانستان است. در واقع هیچ جای افغانستان را نمی‌توان امن خواند بلکه در هر لحظه و در هر مکانی امکان وقوع یک حمله تروریستی وجود دارد. امید نوری پور عضو پارلمان آلمان و همچنان سخنگوی سیاست خارجی حزب سبزها می‌گوید: «اگر کابل پایتخت افغانستان جزء مناطق ظاهرا امن این کشور شده نمی‌تواند، پس این مناطق امن کجاست؟ دولت آلمان پاسخی به این پرسش ندارد و برای همین نباید با اخراج اجباری پناهجویان آنها را در خطر ترور قرار دهد.»
مجرمین آزاد!
با تمام حقایق ذکر شده از وضعیت نابسامان امنیتی افغانستان، دولت آلمان پناهجویان افغان را به صورت گروهی و به اجبار اخراج می‌کند. ادعا بر این است که تمامی افراد اخراج شده به افغانستان، مجرمان، افراد خطرناک به امنیت آلمان و کتمان‌کنندگان هویت هستند. فرض بر این گیریم که این موضوع درست است و تمامی افراد اخراج شده مجرمان و افراد خطرناک استند. آیا از نگاه اخلاقی و انسانی درست است که انسانها را به خاطر یک عمل جرمی وارد شرایطی کنیم که در آن هر لحظه خطر مرگ وی را تهدید می‌کند؟
از سوی دیگر طبق معلومات ارایه شده از سوی ادارات مسئول دولت افغانستان، هیچ یک از پناهجویان اخراج شده افغان پس از ورود به کابل، به زندان نمی‌روند بلکه همه آزاد استند و حتی از سوی دولت آلمان ۷۰۰ یورو کمک مالی نیز دریافت می‌کنند. در کنار این، برای این پناهجویان اخراجی، امکان ۱۴ روز اقامت در یکی از مهمان‌خانه‌های سازمان بین‌المللی برای مهاجرت نیز وجود دارد.
اگر آنگونه که وزارت داخله آلمان ادعا می‌کند، تمامی پناهجویان اخراج شده افغان، افرادی استند که مرتکب اعمال بزرگ جرمی مانند اقدام به قتل و یا تجاوز جنسی شده‌اند، پس این افراد برای جامعه افغانستان نیز خطرناک استند و باید در افغانستان هم پشت میله‌های زندان باشند.
اخراج اجباری غیرانسانی!
وضعیت امنیتی افغانستان بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ به مراتب بهتر از اکنون بود اما با آنهم در این سالها حتی یک مهاجر افغان از آلمان به افغانستان اخراج نگردید. در حالی که اکنون در سراسر افغانستان روزانه ده‌ها تن در نتیجه جنگ و درگیری‌ها جان‌های خود را از دست می‌دهند وناامنی در سراسر این کشور حاکم است، میزان پذیرش پناهجویان افغان به عنوان پناهنده در آلمان کاهش قابل ملاحظه ای یافته است. در سال ۲۰۱۶، ۵۵،۸ درصد از پناهجویان افغان به عنوان پناهنده پذیرفته شدند اما این آمار در سال ۲۰۱۷ به ۴۴،۱ کاهش یافت.
از سوی دیگر، بعد از سوریه و عراق، پناهجویان افغان سومین گروه پناهجویان در آلمان را تشکیل می‌دهند اما این پناهجویان اجازه دسترسی به کورس‌های زبان آلمانی را ندارند. علاوه بر آن، مراکز آموزشی فن و حرفه نیز به دلیل سیاست اخراج دولت آلمان، جرات نمی‌کنند تا پناهجویان افغان را جذب کنند زیر نگران آن استند که این پناهجویان در جریان آموزش اخراج شوند.
به جای بازداری از امکانات برای یکپارچه شدن با جامعه، باید به پناهجویان افغان نیز دسترسی به کورس‌های آموزش زبان آلمانی مهیا گردد تا آنها خود را جزء از جامعه جدید احساس نمایند. تنها اینگونه است که انتظار یک تلفیق موفق را می‌توان داشت.
آلمان اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون پناهندگان ژنو را امضا کرده است و به عنوان یک کشور اروپایی، مکلف به اجرای کنوانسیون اروپایی حقوق بشر است. اخراج اجباری به افغانستان با توجه به شرایط بد امنیتی این کشور، خلاف تمام مقررات انسانی پذیرفته شده است و با هیچ چیزی نمی‌توان آنرا توجیه کرد.
همه باید خوب فکر کرده و پاسخی به این پرسش پیدا نماییم که آیا اخراج انسانها به کشوری درگیر جنگ، عملی انسانی و درست است؟
