بارش باران شدید همه جا را خیس و گل آلود کرده است. داخل خیمهها که تنها سرپناهِ خانوادههای بیجاشده میباشند نیز پر آب شدهاند اما با تمام اینها کودکان در گوشه گوشه این خیمهها و روی زمین پر آب و گل مشغول بازیهای کودکانهشان هستند. تعدادی از این کودکان نیز بیخبر از آنکه چه سرنوشت شومی در انتظار آنها میباشد، در گوشهیی زیر آفتاب سرد زمستانی نشستهاند تا شاید تن سرمازدهشان اندکی طعم گرما را بچشد.
همه اینها را میتوان در گزارشی از بخش افغانستان تلویزیون صدای امریکا VOA مشاهده کرد. صدای امریکا در گزارشی از کمپی در حاشیه شهر هرات که ده ها خانواده بیجا شده جنگ، از ولایت بادغیس و سایر ولایات همجوار شهر هرات را در خود جای داده است، خبر دردناکی را منتشر کرده است: «فقر و گرسنگی باعث شده است تا تعدادی از خانوادههای ساکن در این کمپ دست به فروش کودکانشان بزنند تا مایحتاج زندگیشان را تهیه کنند!»
غلام رسول یکی از این بیجا شدگان از ولسوالی قادس ولایت بادغیس به خبرنگار صدای امریکا میگوید که از جنگ فرار کرده و همراه خانوادهاش به هرات آمدهاند تا زنده بمانند، اما اینجا در این کمپ گرسنگی، جان آنها و کودکانشان را به خطر انداخته است.
او میگوید که دولت هیچ توجهی به بیجاشدگان داخلی جنگ ندارد و آنها مدتهاست که برای زنده ماندن از گیاهان و علف تغذیه میکنند.
محمد گل بیجا شده دیگر از ولایت بادغیس نیز که ساکن این کمپ است، میگوید که برای زنده ماندن خود و سایر کودکانش مجبور شده که یکی از کودکانش را به فروش برساند.
خبری تکاندهند و گزارشی دردآور از سرنوشت کودکانی که هیچ آگاهی از خود و آنچه انتظارشان را میکشد، ندارند.
فرزند انسان گرانبهاترین سرمایه زندگی هر انسان است و تنها چیزی است که هرگز نمیشود بر آن قیمت گذاشت، اما جبرِ فقر و فرار از مرگ باعث شده تا پدری بر فرزندش قیمت بگذارد و او را به فروش برساند.
جنگی که اکنون بیش از ۴ دهه است در أفغانستان ادامه دارد، عامل بلاهای زیادی بر سر مردم گردیده است که فروش کودکان به دلیل فقر یکی از این موارد است.
آلیسون پارکرAlison Parker سخنگوی اداره حمایت از کودکان سازمان ملل متحد میگوید که کودکان در افغانستان، قربانیان اصلی جنگ در این کشور هستند و نیاز به حمایت جدی دارند. پارکرمیگوید که یونیسف از ماه جولای تا اکتوبر سال ۲۰۱۸ میلادی به تعداد ۱۶۱ مورد فروش کودکان را در سه ولایت غور، بادغیس و هرات ثبت کرده است که در این میان ۱۵۱ تن دختر و ۶ تن پسر بودهاند.
با افزایش ناامنیها در افغانستان، تعداد زیادی از ساکنین این کشور بیجا شده و در دیگرشهرهای نه چندان امن ساکن شده اند. تعداد زیادی از این مهاجرین به سوی شهر هرات که در غرب افغانستان قرار دارد مهاجرت کرده، در روستاها و کوههای این شهر مسکن گزیدهاند و زیرخیمهها در بدترین شرایط زندگی میکنند.
طبق آمارسازمان ملل، در سال گذشته میلادی ۲۲۳ هزار تن فقط از سه ولایت بادغیس، غور و فاریاب مجبور به ترک خانه هایشان شده و به هرات مهاجر شده اند.
تحت چنین شرایطی دولت افغانستان موظف به اسکان مجدد این مهاجرین و کمک به آنها است، اما دولت که خود غرق در فساد میباشد، هیچ توجهی به این بیجاشدگان داخلی ندارد.
حالا اما سرنوشت کودکانی که در معرض فروش قرار گرفتهاند و یا فروخته شدهاند، چه میشود؟ تکلیف این کودکان چیست و چه بلایی به سر آنها خواهد آمد؟
هزارویک فاجعه در کمین این کودکان بیگناه هست. اینان که خودشان حقی برای انتخاب خانواده و مکان بدنیا آمدنشان نداشته اند، اکنون در أفغانستان در معرض خطرات فراوانی قرار دارند. آیا چون پدرو مادر آنها تن به فروش این کودکان داده اند، باید این کودکان را به سرنوشت نامعلومی رها کرد؟ این کودکان و هزاران کودک دیگر در سراسر أفغانستان و سایر کشورهای جنگ زده مانند أفغانستان، نیاز به حمایت جدی انسانی دارد؛ جهان نباید آنها را فراموش کند.
